De eerste 1000 dagen

Als het jaar ten einde loopt word ik altijd een beetje filosofisch. Al die terugblikken overal op het afgelopen jaar, en daarbij die donkere avonden. Dat doet iets met een mens ;-). Wat ik het afgelopen jaar heel mooi vond om te zien? Dat de aandacht voor ‘de eerste duizend dagen’ steeds meer overal begint door te dringen. Al zeker driekwart eeuw wijst een groeiende berg onderzoek in die richting, in 2015 vroegen psychologen de aandacht, vorig jaar maakte het rijk een zak met geld vrij en dit jaar gaan ook de gemeenten meer prioriteit geven aan een goede start.


Ik vind het zo mooi om te zien dat -eindelijk!- de nieuwste kennis over baby’s ook écht de praktijk gaat bereiken en veranderen. Iets waar ik al 20 jaar op mijn manier een steentje aan bij heb proberen te dragen. Tijdens de zwangerschap en de eerste twee jaar van een kind wordt de basis gelegd voor de rest van zijn leven. Lange tijd werd gedacht dat de invloed op overgewicht, hart- en vaatziekte, hoge bloeddruk etc. pas begon in de tienerjaren. Nu weten we wel beter! En dit geldt ook voor de mentale gezondheid. Nog maar vijftig jaar geleden werden baby’s onverdoofd geopereerd en dacht men dat ze een onbeschreven blad waren, of in hun eigen wereldje leefden. Nu weten we steeds beter wat een ongelooflijk vermogen baby’s al hebben tot leren en tot sociaal gedrag.

hechting en eerste duizend dagenDe kennis bereikt ook ouders steeds beter, en dat is super goed nieuws. Ik zie bijvoorbeeld dat ouders minder vaak onzeker worden gemaakt met verhalen over baby’s laten huilen en de angst voor verwennen. Dat is het goede nieuws.

Het slechte nieuws? Dat ouders veel te zwaar belast zijn! Zo geeft een kinderpsychiater aan dat ouders kinderen van stoel naar stoel verplaatsen en te weinig fysiek contact geven, als gevolg van hun drukke levens. Als we echt willen dat kinderen een betere start krijgen, dan hebben we dit nodig:

  • Een VEEL beter zwangerschaps- en ouderschapsverlof. Het eerste jaar zeker! Wist je dat de eerste feministen een vijftig-urige werkweek voor ogen hadden – voor het hele gezin wel te verstaan. Iedere ouder 25 uur per week dus.
  • Veel meer aandacht voor regie van ouders rondom de bevalling, om alle instinctieve ouderschapsvaardigheden de kans te geven tot bloei te komen.
  • Veel meer steun voor jonge ouders, in praktische en financiële zin, door nieuwe woonvormen, fiscale voorzieningen, ondersteuning in de relatie, etc.. De ‘lasten’ van het krijgen van kinderen zouden veel meer over de hele maatschappij verdeeld mogen worden en niet alleen rusten op de ouders zelf.
  • Betere informatie voor ouders. Die ‘puppy-cursus’ moet gewoon standaard worden, al in de zwangerschap! En het consultatiebureau moet veel beter op de hoogte zijn van hechting, dragen en borstvoeding.

Wat betreft dat laatste punt ‘betere informatie’, heb ik een presentatie gemaakt voor over hechting en het belang van lichaamscontact, die je hier kunt bekijken. Veel plezier met kijken alvast!

En jij, heb jij ideeën over hoe we jonge ouders beter kunnen ondersteunen? Je kunt ze hieronder kwijt, ik hoor graag van je!

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *