Van de week kreeg ik een ongerust telefoontje van Shannon. Kon ik echt zo snél mogelijk een afspraak maken? Want het zat haar hélemaal tot hier…
Haar babydochter heeft een heftige vorm van reflux-ziekte. Al wéken is ze met haar aan het tobben. Het meisje is te onrustig voor een draagdoek, dus loopt ze hele dagen met haar op de arm. Ze loopt achter met het huishouden. Ze voelt zich gespannen en is steeds alert of hij alweer huilt. Haar oudere kinderen lijden eronder. Eentje vroeg zelfs of de baby weer opgehaald kon worden :-(.
Ze heeft inmiddels álles al geprobeerd:
- voeding indikken (alsof dat lukt bij borstvoeding)
- medicatie (ietsje verbetering)
- osteopaat (hielp één dag)
- heel vaak voeden (geeft wel wat troost)
- haar gewoon maar in haar bedje leggen (arme kind verslikte zich hevig en liep blauw aan).
Is er allergie bij haar baby?
Nu heeft de kinderarts haar gezegd dat ze per direct moet stoppen met de borstvoeding en dat ze haar dochter moet leren in haar eigen bedje te slapen. Ze kán immers geen pijn meer hebben met haar medicatie, en ze moet echt beter gaan groeien. Shannon vraagt ze zich af of dit nou een goed advies is voor de hechting met haar baby? Moet ze nu juist die momenten, dat haar dochter eindelijk even tevreden aan de borst ligt, opgeven? Is het misschien haar eigen schuld, dat ze zo oververmoeid is geraakt? En zou het ook kunnen, dat er iets anders aan de hand is, zoals een allergie bij haar baby?
Nu voelt deze moeder zich helemaal klem zitten! Immers: ófwel ze volgt het advies op, en doet daarmee zichzelf en haar baby geweld aan. Ófwel ze volgt het niet op, maar dan is er geen hulp in haar moeilijke situatie.
En houd me te goede hoor, ik weet zeker dat deze kinderarts het goed bedoelde, en ook zag dat de situatie voor Shannon te zwaar was. Maar dit advies was voor deze moeder echt niet helpend.
Shannon wil – net als alle moeders – gewoon steun, begrip, en échte hulp. Iemand die met haar meedenkt en alle opties op een rijtje zet. Dat ze zelf ‘in charge’ blijft. En natuurlijk dat haar baby wordt geholpen en dat ze de liefde weer voelt stromen. Relaxt en genietend van haar tevreden baby – zoals het hoort…..
Het goede nieuws is: ik weet zeker dat dat kán! Niet door te stoppen met borstvoeding. En ook niet door een geforceerde slaaptraining – met risico’s voor de hechting.
Hoe dan wel?
1) Door uit te gaan van de situatie zoals die nu is. Als je baby veel huilt en je bent oververmoeid, moet daar nú iets aan gebeuren. Je hebt een luisterend oor nodig en praktische hulp. Even uit de situatie kunnen en opladen.
2) Door je eigen lichaam te blijven voelen, proberen te ademen en te ontspannen (hoe moeilijk dat soms ook is). Je onrustige baby heeft een stabiel ‘baken’ nodig om zich op te richten. Als jij ook de chaos in gaat, wie zorgt er dan voor haar?
3) Door nog eens goed te kijken naar de dingen die je doet met je baby, vanuit het oogpunt van zijn natuur. Van hoe ze is gebouwd. De ‘blauwdruk’ heet dat wel. We verwachten in onze drukke maatschappij soms zoveel van baby’s. Wat kun je veranderen, zodat ze zich eerder thuis voelt in deze vreemde wereld waar ze is beland?
4) Door samen gestructureerd naar een oorzaak te zoeken, aan de hand van een helder plan. Dit geeft perspectief en rust. Het lukt niet altijd om een oorzaak te vinden, maar vaak is er wel degelijk een reden voor de reflux en de onrust. Allergie bij de baby kán er één zijn en wordt vaak over het hoofd gezien. Om dit in je eentje uit te zoeken kan heel stressvol zijn en je kunt dingen over het hoofd zien. Allergie is immers maar één mogelijke verklaring; er zijn veel richtingen om in te zoeken.
Wil jij hier ook hulp bij? Of heb je een onrustige baby gehad en wil je dat deze keer koste wat kost voorkómen? Ik begeleid jullie graag!