Dit keer geen blog met handige tips of een top vijf. Deze keer een lofzang op één van de meest simpele, en toch omstreden, dingen die een moeder en een vader kunnen doen: samen slapen met hun baby.
Ik hoop jou ook te kunnen laten zien hoe prachtig de natuur in elkaar zit: hoeveel wonderen jouw lijf en dat van je baby bevatten. En natuurlijk link ik ook naar blogs die wél praktische tips bevatten, over veiligheid bijvoorbeeld (niet onbelangrijk!).
Veel ouders belanden per toeval met hun baby in bed. Ze waren het niet van plan, maar ze vielen in slaap met de baby aan de borst. Of de baby was zo onrustig en viel pas diep in slaap toen ze naast (of op ;-)) mama werd gelegd. En dan gebeurt er iets grappigs en bijzonders. Over de hele wereld slapen moeders en babies op dezelfde manier, zie dit plaatje:
Babies die naast hun moeder in bed slapen, hebben tijdens de nacht een bijzondere focus: de borst van hun moeder. Dit maakt dat ze op dezelfde hoogte in bed blijven – en dus niet gaan rondzwerven onder de dekens. Het maakt ook dat ze na het drinken aan de borst automatisch op hun rug liggen.
Moeders blijken ook een duidelijke focus te hebben: hun baby. Het grootste deel van de nacht liggen ze met het gezicht naar hun baby, met één arm boven de baby, en hun knieën opgetrokken. Zo maken ze een afgebakend plekje voor de baby. Een plek waar die zich veilig kan voelen, en waar de moeder steeds ‘zicht’ op hem heeft. Ook kan ze zo niet op de baby rollen.
Onderzoeker James Mc Kenna heeft in zijn ‘Mother-Baby sleep lab’ in de VS duizenden koppels in de nacht geobserveerd met infrarood camera’s. Wat hij en zijn team daar zagen, maakte dat ze het prachtige woord ‘breastsleeping’ muntten.
Onderzoeker James Mc Kenna heeft in zijn ‘Mother-Baby sleep lab’ in de VS duizenden koppels in de nacht geobserveerd met infrarood camera’s. Wat hij en zijn team daar zagen, maakte dat ze het prachtige woord ‘breastsleeping’ muntten.
Een paar van de bijzonderheden die onderzoekers zien als moeder en baby dicht bij elkaar slapen:
Met al deze bewondering en verwondering wil ik niet zeggen dat samen slapen met je baby alleen maar bestaat uit foezelige roze geluksmomenten. De meeste jonge ouders zijn ergens tussen vermoeid en doodvermoeid. Dat is (helaas) normaal en hoort erbij. Wat ik wél wil zeggen is: het hebben van een jonge baby is vermoeiend, niet het samen slapen met die baby – of het borstvoeden, het dragen, het ‘verwennen’, of wat je omgeving dan ook maar zegt dat de oorzaak is.
Vaak is het juist zo dat het díe dingen zijn, die het leven met een baby behapbaar maken, want:
1. de baby is gelukkiger en huilt minder
2. de belonende hormonen oxytocine en endorfinen maken dat je maar half in de gaten hebt hóe moe je eigenlijk bent 😉
En nu ben ik benieuwd naar jouw ervaringen: heb jij ook een lofzang op het samen slapen? Op die nachtelijke momentjes, als alles rustig is in huis en je eindelijk tijd hebt om dat kleine mirakel op je gemak te bekijken? Je kunt hem hieronder kwijt!
Heb je vragen over samen slapen, wil je hulp bij het zoeken van een fijn ritme samen of bij het veilig maken van je slaapplaats? Ben je uitgeput van de nachtvoedingen en wil je even sparren? Neem gerust contact op!
4 reacties
Ik vind het samenslapen heerlijk! Ons meisje is nu 6 maanden. S nachts is slapen geen enkel probleem voor haar… itt overdag. Ik vind het dan ook belangrijk om die goede ervaring van de nacht te blijven voortzetten. Maar de maternale houding doet mij wel behoorlijk pijn aan mijn bekken en de arm waarop ik lig. Ik slaap inmiddels zo verkrampt dat mijn hele lijf pijn doet. Ik lees daar helaas nooit iets over terug, maar kan me niet voorstellen dat ik de enige ben voor wie die geen fijne houding is. 🥴
Beste Sophie,
ai, dat klinkt niet lekker inderdaad! Er zijn allerlei dingen die je kunt doen om het jezelf gemakkelijk te maken. Een dikker kussen bijvoorbeeld, zodat er meer ruimte is voor je onderste arm. En heel belangrijk: wisselen van zij. Het altijd op dezelfde zijde liggen is natuurlijk heel zwaar voor je lijf…
Hopelijk knap je met deze tips snel op!
groetjes, Rachel
Ik sliep met mijn kind ernaast (in een aanschuifbedje) tot ze 3,5 jaar oud was – heerlijk (ik kom uit Oekraine en in onze cultuur is dat volkomen normaal)…. Nu slaapt mijn dochtertje in haar eigen bed, en ik merk dat ik veeeel moeilijker in slaap val zonder haar.
Dat klinkt heerlijk Waleria, hopelijk wordt het in onze cultuur ook eens zo normaal!