babydragen in bijzondere situaties

In bepaalde situaties kan dragen in een draagdoek nog extra makkelijk of belangrijk zijn:
– reflux van de baby (bij rechtop dragen zakt de voeding)
– veel huilen (soms vermindert het huilen – in ieder geval troost je je kindje)
– darmkrampjes (de warmte en druk op het buikje verminderen de klachten)
– overstrekken (je kindje krijgt overal steun in een ronde houding)
– tweeling (je hebt even je handen vrij als je ze draagt, samen of om de beurt)
– adoptie (dragen bevordert de hechting)
– heupdysplasie (de beentjes zijn net zo ver gespreid als in de spreidbroek)
– voorkeurshouding (baby kijkt eerder de andere kant op, hoofdje wordt niet afgeplat )

Ouders kunnen het zelf het beste vertellen; hier lees je verhalen van ouders die heel erg blij zijn met hun babydrager plus advies op maat! Wil jij dat ook, neem dan contact met me op!

Joyce en Bregje (aangeboren nieraandoening)
Bregje moet vaak op controle in het ziekenhuis en helaas ook regelmatig opgenomen worden. Na haar geboorte heeft ze 12 weken in het ziekenhuis gelegen. Toen wilde ik al graag gaan dragen en had ik een Bondolino gekocht bij een babywinkel bij ons in de stad. Een hele fijne ergonomische drager, maar uiteindelijk hebben we hem toch niet zo heel veel gebruikt die eerste periode. We waren nog vrij onbekend met dragen en alle slangetjes waar ze aan zat, maakten het niet makkelijker. Eenmaal thuis droegen we wat vaker. Omdat de Bondolino erg warm was, wilde ik er graag een drager bij, en omdat er zoveel aanbod te vinden is op internet, wist ik gewoon niet waar te beginnen. Zo kwam ik bij Rachel terecht. We maakten een afspraak maar helaas hoorden we dat onze dochter rond die tijd weer opgenomen moest worden. Gelukkig kon ik nog voor die tijd bij Rachel terecht. Ik was echt blij dat ze zo snel tijd voor me kon maken. Het was even zoeken wat voor drager goed bij ons paste, maar uiteindelijk maakte ik de keuze voor een Mei Tai. Een heerlijk koele drager, die ik makkelijk en snel kon knopen op mijn buik. Hij zat ons als gegoten. Het dragen bleek in het ziekenhuis echt een uitkomst! Als Bregje onrustig was, was het de enige plek waar ze rustig werd. Kleine kinderen willen als ze ziek zijn nou eenmaal het liefste dicht bij papa of mama zijn. En vooral het rondgedragen worden, maakte vaak dat ze zich kon ontspannen waardoor ze daarna beter kon slapen. Ik heb heel wat rondjes gemaakt op de afdeling! Al die dagen droeg ik haar op mijn buik, niet op mijn rug. Ik wilde wel in de gaten kunnen houden hoe het met haar ging en of ze het niet te warm zou krijgen.Toen ze kort daarop wéér opgenomen moest worden, ging de Mei Tai mee met haar spulletjes. Ook deze keer hebben we er veel profijt van gehad. Omdat ze veel buikpijn had gaf het dragen haar wat comfort en rust, waardoor ze zich meer kon ontspannen. Voor mij als moeder ook heel fijn. Je wilt je kind toch troosten als het zich niet fijn voelt, en is er is geen fijnere en makkelijkere manier voor jezelf. Ik heb ook heel veel positieve reacties gehad van artsen en verpleging. Van verbaasde blikken en opmerkingen als: “nog nooit gezien, wat handig!” tot aanmoedigingen van de artsen om er vooral mee door te gaan!

Marina met Flynn (heupdysplasie en heupluxatie)
“Tijdens het consult merkten we al aan Flynn’s reactie dat hij zijn beentjes niet goed kon spreiden. De ringsling bleek hij wel goed te vinden. Rachel heeft me tijdens het consult goed uitgelegd hoe ik Flynn op een prettige manier kon dragen. Ik zou iedereen een consult aanraden, zodat je optimaal plezier hebt van de draagdoek. Later bleek inderdaad dat mijn zoontje een heupafwijking had: zijn beide heupen zaten uit de kom. Hij kreeg toen een Pavlik bandage en later een gewoon spreidbroekje (Campspreider), maar daarmee kon ik hem gewoon bij me blijven dragen in de ringsling.
Helaas was de heupafwijking te ernstig en moesten zijn heupen onder narcose in de kom geforceerd worden. Flynn moest 3 maanden lang van zijn middel tot en met zijn enkeltjes in het gips blijven. Helaas bleef hij niet meer goed in de ringsling hangen en bovendien was hij met het gips te zwaar geworden. Toen ben ik weer naar Rachel gegaan voor advies. Tijdens dit tweede consult heeft ze samen met mij onderzocht hoe ik mijn ingegipste kindje toch goed kon dragen. De Manduca draagzak bleek de perfecte uitkomst! Hierin hing ik Flynn op mijn buik en werd de gipsbroek goed ondersteund. Door de fijne dubbele schouderbanden was het ook niet te zwaar. Zo kon ik weer boodschappen gaan doen (want in het zitje van het winkelwagentje of de gewone kinderwagen paste hij niet met het gips) terwijl ik beide handen vrij had! Het allergrootste voordeel vond ik dat ik Flynn lekker dicht tegen me aan kon dragen. Knuffelen met een half ingegipst kind is lastig, maar dankzij de Manduca heb ik het belangrijke fysieke contact met mijn zoontje niet hoeven missen! Flynn is inmiddels ruim 15 maanden en van alle ‘ellende’ af. Omdat lopen voor hem voorlopig nog niet gaat lukken, gebruik ik de Manduca nog heel veel. Daarmee kun je namelijk ook een groter en dus zwaarder kindje fijn dragen!
P.S. – onze orthopeed is ook aanhanger van draagdoeken. Toen ik met Flynn in de gipsbroek, hangend in de Manduca, binnenkwam, zei hij dat als ik hem vanaf de geboorte zo had gedragen, de kans op een afwijking kleiner was geweest of in elk geval de afwijking minder heftig zou zijn geweest.

Nikki met Ben (bekkeninstabiliteit en zware buik)
Toen ik ongeveer 30 weken zwanger was van mijn tweede kindje kwamen mijn fysiotherapeut en ik tot de conclusie dat er iets moest gebeuren met die enorme buik van mij. Ik had veel vruchtwater en daardoor was mijn buik zo zwaar dat ik wat voorovergebogen erg ‘waggelend’ liep. Ook liep ik steeds minder omdat het me gewoon te veel inspanning kostte. We hadden al een aantal buikbanden geprobeerd maar niets hielp. Om het gewicht van mijn buik beter over mijn lichaam te verdelen zouden de schouders het gewicht moeten tillen dachten we. Net zoals dat bij een BH het geval is. Zo kwamen we op het idee van de draagdoek. De fysiotherapeut belde Rachel en een consult was zo geregeld. Ik leerde een knoopmethode die mijn buik het beste ondersteunde en kon weer wat meer rechtop lopen. Zo heeft de draagdoek nog een aantal weken dienst gedaan als ondersteuning en nu probeer ik hem zo veel mogelijk voor mijn zoontje Ben te gebruiken. Ik vond het fijn dat Rachel zo snel tijd voor me had en dat ze me een makkelijke methode aanleerde om mijn buik te ondersteunen. Ik zou het andere (zware) aanstaande moeders zeker aanraden als ondersteuning voor de buik en daarna als draagdoek voor je baby.

Chantal met Lars en Thijs (tweeling, parttime rolstoelgebruiker)
Sinds 2007 zit ik gedeeltelijk in een rolstoel. Vooral buitenshuis ben ik niet erg mobiel. Maar met de rolstoel en mijn scootmobiel ben ik net zo vrij als ieder ander. In de tijd dat mijn partner en ik zwanger probeerden te worden hield ik me natuurlijk al bezig met de vraag: “hoe ga ik straks het vervoer met mijn kindje regelen? Toen dacht ik al aan draagdoeken.
Al snel in de zwangerschap bleek tot ons geluk en verbazing dat ik zwanger was van een tweeling. Zelf had ik al heel veel bedacht maar samen met mijn ergotherapeut in het revalidatiecentrum heeft het vorm gekregen. Op internet had ik al snel Rachel gevonden en gelukkig was zij meteen bereid om me te helpen in overleg met mijn ergotherapeut. Ik had vooral vragen over: Welke doek? Kan dat met mijn beperkingen? Kan je wel 2 kinderen dragen? Is het wel iets voor mij?
Het was een heel fijn consult waarin ik al mijn vragen kwijt kon. Ik mocht verschillende doeken uitproberen. Na wat passen bleek al snel dat de doek die ik in gedachten had het niet zou worden vanwege mijn beperkingen. Maar gelukkig had Rachel genoeg andere oplossingen waarvan er 1 perfect was voor mij: 2x een marsupi. Rachel heeft echt de tijd genomen voor mij en zich ook goed ingeleefd in mijn problematiek. Ze kwam met gerichte vragen en oplossingen.
Ik vond het heel fijn dat ze me heeft laten proberen en zo heeft laten voelen welke draagdoek bij mij past.
Nu de tweeling (2 jongens) er eindelijk is heb ik eerst veel thuis lopen testen hoe ik het dragen het fijnste vind. In de rolstoel dragen lukt (nog) niet maar de kinderen samen met mij op de scootmobiel gaat prima. Ik word er telkens wat makkelijker in. Mijn motto hierin is gewoon doen – ook al klungel ik eerst even wat aan, het wordt makkelijker. Het is niet zo dat ik hele grote stukken kan overbruggen of kan gaan winkelen met mijn twee mannen in de draagzakken. Maar ik ben wel veel mobieler en kan lekker bij mensen op de koffie gaan. Ik voel me niet meer beperkt tot alleen maar mijn huis en kan ook gewoon lekker een stukje rijden met de mannen en genieten van het weer. Ik zou deze draagzak zeker aanraden. Het is heel fijn om je kind(eren) zo lekker dicht tegen je aan te hebben. Je hebt toch je handen vrij en kunt nog wat doen.

Hans Sluijters, fysiotherapeut
Ik werk als fysiotherapeut en behandelaar van veel bekkenklachten graag met Rachel samen; ze heeft altijd wel een oplossing. Fijn zo iemand in de buurt!