kerstgedachte: werd Jezus ook gedragen?

Het is alweer bijna Kerst, tijd van bezinning en van aandacht voor elkaar. Tijd ook om stil te staan bij het wonder van nieuw leven, ieder jaar weer.
Ik heb een fascinatie voor afbeeldingen van baby’s in andere tijden en andere culturen. Ze vertellen iets over de tijd en plaats, maar vooral laten ze vaak juist iets heel universeels zien.

Hier bijvoorbeeld, de geboorte van Jezus, maar zou het niet net zo goed jouw of mijn baby kunnen zijn? Een wonder is gebeurd. Uitputting, zweet op de voorhoofden, ongeloof, (boven)menselijk geluk.

Of deze; het zou een willekeurige kraamvisite kunnen zijn. Dat stralende heldere licht dat van de baby uitgaat. De meditatieve rust op alle gezichten, de bewondering en aanbidding. Wat doet zo’n kindje toch met iedereen om hem heen?

Madonna Lactans, Maria die haar baby voedt, inspiratiebron voor vele schilders. Vloeibare moederliefde. Zie je dat handje, geklemd om de arm van de moeder; die starende blik? En dat andere handje en het voetje – stil van het geconcentreerde zuigen, maar straks na een paar flinke slokken zullen ze ontspannen. Ook Maria is helemaal rustig en geconcentreerd, een beschermende hand om Jezus’ ruggetje. En wat zien we daar: speciale borstvoedingskleding, toen al!

En dan het speelgoed van de kleine. Mama! Het allermooiste speelgoed! Kijk die vingertjes, op weg naar haren om aan te trekken. Of zijn ze misschien op weg naar grappige tanden en een mond om helemaal in te verdwijnen? En zie je dat schuine lachje op Maria’s gezicht?

En daarna lekker in slaap vallen op mama’s schoot…..

En wat ik mij dan afvraag als ik deze prachtige beelden zie: als dit is hoe Jezus is ontvangen, zo vol liefde en bewondering, hoe zouden ónze kinderen dan worden als ze ook zo worden ontvangen? Als een mens die al helemaal af is, vol kennis en wijsheid (in een afhankelijk lijfje)? Zouden onze kinderen dan ook opgroeien als sterke onafhankelijke volwassenen, vol mededogen en moed? Die de macht van de hypocriete priesters in twijfel durven trekken, die brood en vis delen met de armen, die maatschappelijke uitvallers als gelijken behandelen?

Babyratjes die veel gelikt en verzorgd worden door hun moeders, durven later meer: op nieuw terrein ontdekken ze meer. Ze hebben een minder strak afgesteld stresssysteem (lees: ze zijn kalmer). En helemaal top of the bill: ze brengen dit alles ook weer over op hún kinderen.

Ik vind het een mooie gedachte. Ik ben benieuwd wat jij ervan vindt!

En dan nog één vraag: zie jij in dit laatste plaatje toevallig ook een draagdoek 🙂 ???